Ladaco

"Warto się rozwijać" - pomyślałem zapisując się na warsztaty o emisji głosu i sztuce mówienia, organizowane przez Torbę reportera i podcastera . Warsztaty te odbyły się w miniony, gorący weekend i składały się z dwóch sesji. Pierwsze cztery godziny, prowadzone przez Katarzynę Błaszczyk, dotyczyły emisji głosu (chociaż nie tylko), druga czwórka to sztuka mówienia, przekazywana przez Hannę Bogoryja-Zakrzewską. Uczestników było niewielu, ale myślę, że wyszło to na dobre warsztatom, zwłaszcza niedzielnej części, prowadzonej przez Hanię - po prostu każdy miał czas, żeby wziąć czynny udział w ćwiczeniach praktycznych. O ile części dotyczące spraw technicznych czy aparatu mowy i oddychania nie zawierały raczej niczego, czego bym nie wiedział wcześniej, to już storytelling i umiejętności - nazwijmy je "miękkimi" - związane z prowadzeniem opowieści były dla mnie niezwykle interesujące. Przyznam bowiem, że dotąd działałem pod tymi względami wyłącznie intuicyjnie i, jak s

I nie chodzi tym razem o Psota, tylko sympatyczną gąsienicę, prawdopodobnie jakaś niedźwiedziówka. Jeśli to faktycznie ten gatunek, to chyba należy się cieszyć, bo jest on zagrożony. Nie jestem specjalistą w tej dziedzinie, więc nie będę spekulował, ale gąsienica wyglądała fenomenalnie (i równie fenomenalny apetyt jej dopisywał, przez co zdjęcia wyszły średnio ostre, bo ciągle się ruszała, pożerając liścia, a na dworze panował już lekki półmrok, tak że Żona świeciła mi przez pleksi latarką). Tak czy owak, spotkanie ciekawe i kto wie, co z tego nicponia wyrośnie. I nie chodzi o Psota :) Przysłona : f/3,3, Czas : 1/160 sec, Ogniskowa : 105,0 mm Przysłona : f/3,3, Czas : 1/200 sec, Ogniskowa : 105,0 mm Przysłona : f/4, Czas : 1/200 sec, Ogniskowa : 105,0 mm Przysłona : f/6,3, Czas : 1/80 sec, Ogniskowa : 105,0 mm Przysłona : f/6,3, Czas : 1/125 sec, Ogniskowa : 105,0 mm Przysłona : f/6,3, Czas : 1/125 sec, Ogniskowa : 105,0 mm

Hm, mam czasem wrażenie, że gubię współczesny świat. Gdzieś umykają mi nowe trendy albo gorzej - wydają mi się zupełnie nonsensowne. Mam tak od momentu, gdy po raz pierwszy zobaczyłem Facebooka (którego szczerze nie cierpię - choć i tak z konieczności go używam). Jeszcze bardziej nonsensowne wydają mi się Instagram , TikTok czy Twitter . Tak, jestem po prostu starym marudą, bo ni w ząb nie pojmuję, co może być zajmującego w przeglądaniu zalewu wpisów, które w dodatku są wręcz niemożliwe do przeszukania. Podziwiam osoby, które potrafią znaleźć na Facebooku cokolwiek, co widziały tam dzień wcześniej (i oczywiście nie pamiętają, kto to coś opublikował). Wśród znajomych nie znajduję zbyt dużego zrozumienia, część z nich wręcz stuka się w czoło i twierdzi, że konta na tych wszystkich serwisach TRZEBA mieć, żeby być na bieżąco, żeby się promować, żeby łapać followersów , żeby nabijać licznik odwiedzin, lajków, żeby gromadzić komentarze. Tego też nie rozumiem. Ale ostatnio wszedłem n

Dzisiaj odcinek trochę oszukany, bo nie zrobiłem całej walizki, a tylko ciąłem gąbkę (piankę) - ale zajęło mi to tyle czasu, a efekt był mi tak potrzebny, że postanowiłem wspomnieć o całym procesie w dziale warsztatowym. Krótka geneza W moim domowym studio zebrało się przez te lata nieco mikrofonów - żadne to może studyjne cymesy, ale odsprzedać żal (bo cen sensownych bym z tego nie wyciągnął), a miejsce w szufladzie zajmują. Szukałem zatem rozwiązania, jak by te wszystkie gadżety o dość niewygodnych w przechowywaniu kształtach schować. Warunki były takie, że po pierwsze muszę mieć w miarę szybki dostęp do tej mini-kolekcji, a po drugie mikrofony muszą być dobrze chronione przed urazami mechanicznymi, przed pyłem oraz wilgocią. No i tu na scenę wchodzi z przytupem Larek, czyli Arkadiusz Lubaszka, który tak oto zaprezentował skrzynki narzędziowe pewnej firmy: Rzecz, oczywiście, nie w samej firmie, to nie jest jej reklama, a samych producentów podobnych produktów znajdzie si

Znajomy zapytał mnie ostatnio na Facebooku , co się dzieje z moim głównym blogiem - postów pojawia się bardzo mało i nie są jakoś specjalnie porywające. Czy to oznacza, że jestem bliski "zamknięcia" bloga i wkrótce dołączy on do tej ogromnej rzeczy umarłych reliktów przeszłości, kiedy jednym ludziom chciało się pisać, a drugim czytać? Uspokajam - nie jest tak źle. Posty pojawiają się, gdy mam akurat ochotę i okazję napisać o czymś. A ostatnio tak się złożyło, że głównie publikuję na blogu muzyczno-dźwiękowym , bo wciągnąłem się bardzo nie tylko w podcastowanie (co już było widać w zeszłym roku), ale i w ogóle w nagrywanie i obróbkę dźwięku. Stąd tematy, które chcę opisać, nie za bardzo pasują do ogólnego charakteru głównego bloga i pojawiają się na gadesound.blogspot.com . Myślę, że może to też być odreagowanie lat ubiegłych, zwłaszcza 2020, który był rekordowy pod względem liczby wpisów (316 w ciągu roku!). Skończyła się też pandemia, jest wiele rzeczy, które można rob

Zakończona w miniony weekend Strefa Retro zaowocowała między innymi tym, że zaczęliśmy z Larkiem , czyli Arkiem Lubaszką, realizować projekt pewnej gry, o której na razie nic więcej nie dodam. Konkretnie zostałem poproszony o przygotowanie mu... a, nie, nie muzyki, tylko grafiki. I wydawałoby się, że nie ma w tym nic specjalnie trudnego, a już na pewno jeśli chodzi o narzędzia - przecież Photoshop powinien sobie z tym poradzić bez żadnego problemu. Nie do końca. Wyzwania grafiki na "małe komputery" Wyzwaniem okazuje się w tym wypadku paleta kolorów. Otóż stare komputery nie potrafiły wyświetlać takiego zakresu kolorów, jakie mamy do dyspozycji obecnie - dziś standardem jest 24-bitowa paleta kolorów, która obejmuje prawie 17 milionów kolorów i odcieni. Kiedyś wyświetlenie choćby i 16 kolorów naraz na ekranie ośmiobitowego komputera bywało prawdziwym wyzwaniem. Projektując grę dla takiego komputera, trzeba to, rzecz jasna, wziąć pod uwagę. Poza tym rozdzielczość grafiki t

28 maja 2022, w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Kościanie odbyła się impreza pt. Strefa Retro - partnerami biblioteki w jej organizacji byli Larek i Borsuk, autorzy "Gramy na Gazie", zaś samą imprezę zapowiadałem już w marcu . Przez całą sobotę można było przyjść do czytelni, zamienionej w tym dniu na salon gier rodem z lat osiemdziesiątych. Do dyspozycji było całe mnóstwo komputerów, i to różnych. Był ZX Spectrum , były "małe" Atari , były nawet Amiga CD32 , Vectrex czy emulator gier dostępnych niegdyś tylko w salonach gier, na automatach. Organizatorzy (ze strony biblioteki była to moja nieoceniona Siostra Be ) zapewnili nie tylko miłą atmosferę, kącik do siedzenia, ale nawet zwiedzanie biblioteki (dla chętnych). Do tego odbyły się trzy konkursy dla najmłodszych, gdzie rywalizowano w takie tytuły jak River Raid , Super PacMan oraz Parachute . Zdjęć nie robiłem, bo ganiałem ze sprzętem nagrywającym, ale spokojnie, na imprezę przybyli przedstawiciele l