Ladaco

Zainspirowany przez koleżankę Karolinę postanowiłem spróbować swoich sił w konkursie na muzykę ilustracyjną do klipu z serialu superbohaterskiego . Konkurs współorganizuje firma Spitfire Audio , czyli producent najbardziej chyba pożądanych bibliotek orkiestrowych na świecie. Nagrody nagrodami - są świetne, ale (jak to mówią), nie dla psa kiełbasa, zwłaszcza jeśli się nie ma doświadczenia. Za to motywacja jest nieco inna. Przede wszystkim chciałem sprawdzić, jak to jest "pisać pod obraz" - bo Karolina już nie raz chwaliła mi się swoimi osiągnięciami na tym polu, zresztą ma nawet na koncie komercyjne zlecenie na muzykę do gry (a to też już sporo, przyznacie sami). Teraz podesłała mi roboczą wersję tego, co przygotowuje na konkurs i po zażartej dyskusji o tym, jak powinien wyglądać soundtrack według kompozytora, a jak według widza, postanowiłem - bardziej dla żartu - napisać swoją wersję, w zupełnie innej stylistyce. Oczywiście, ani swojej, ani Karoliny wersji na razie t

Dziś dalsza część relacji z niedzielnej wyprawy do Ogrodu Botanicznego we Wrocławiu, nie tak może obfita, ale parę udanych zdjęć się znajdzie. Niestety, inaczej niż przy roślinach, bez ciągłego treningu wprawa w fotografowaniu ruchomych celów spada, więc trudno tu o jakieś prawdziwe majstersztyki, ale miło było pstryknąć portret trzmielowi czy przyłapać bielinka na obiedzie (to jedyne w miarę udane zdjęcie, a wierzcie, że bielinka próbowałem ustrzelić przez cały ten spacer - no, ale wiadomo, zaawansowane ADHD tego motyla nie sprzyja portretowaniu go). Miłego oglądania! Przysłona : f/3,5, Czas : 1/1250 sec, Ogniskowa : 105,0 mm Przysłona : f/3,5, Czas : 1/320 sec, Ogniskowa : 105,0 mm Przysłona : f/9, Czas : 1/200 sec, Ogniskowa : 105,0 mm Przysłona : f/10, Czas : 1/200 sec, Ogniskowa : 105,0 mm Przysłona : f/4, Czas : 1/1600 sec, Ogniskowa : 105,0 mm Przysłona : f/3,2, Czas : 0.02 sec, Ogniskowa : 105,0 mm Przysłona : f/3,2, Czas : 0.01 sec, Ogniskowa : 105,0 mm Przy

Ech! To było! Aż się przypomniały dawne lata, gdy biegałem po ogrodach botanicznych z wiernym Nikonem w garści! Tak było i dzisiaj - wybraliśmy się z Żoną do wrocławskiego Ogrodu Botanicznego i powiem Wam, że dawno fotografowanie roślin (i zwierząt) nie sprawiło mi tyle frajdy. To bogactwo, te kolory! Nawet wiejący wiatr nie psuł mi nastroju (ani zdjęć). Łup, zwłaszcza roślinny, okazał się bogaty, chociaż zgodnie z tradycją większość wylądowała w koszu. Tak czy owak, całkiem sporo fotografii przetrwało selekcję, więc trudno, musicie obejrzeć całą długą listę. A będzie jeszcze osobny wpis ze zwierzakami! Nie wiem, czy nie porzucicie mojego bloga, ale co mi tam! Zapraszam do oglądania! Przysłona : f/3,5, Czas : 1/200 sec, Ogniskowa : 105,0 mm Przysłona : f/3,5, Czas : 1/200 sec, Ogniskowa : 105,0 mm Przysłona : f/3,5, Czas : 1/800 sec, Ogniskowa : 105,0 mm Przysłona : f/3,5, Czas : 1/800 sec, Ogniskowa : 105,0 mm Przysłona : f/3,5, Czas : 1/400 sec, Ogniskowa : 105,0 mm Pr

Tym razem Waszym i moim gościem był znany już z kart mojego bloga Arek, znany także jako Larek. Udało mi się go namówić do długiej rozmowy; oryginał miał dwie godziny, ale pewnych bardzo hermetycznych żartów czy dygresji postanowiłem Wam oszczędzić, więc jest taka "godzina dziesięć" - a i tak obawiam się, czy wszystko będzie zrozumiałe. No, zobaczymy, śmiało piszcze komentarze, a ja zachęcam do słuchania!

Pop-filtr to takie fajne ustrojstwo, które - umieszczone między ustami a mikrofonem, w postaci siatki tekstylnej lub metalowej - redukuje siłę głosek wybuchowych (czyli tak naprawdę - podmuchy powietrza). Podmuchy te, uderzając w membranę mikrofonu, powodują nieprzyjemne, dudniące odgłosy. Każdy, kto nagrywał cokolwiek podczas wiejącego wiatru wie, o czym piszę. Rzecz jasna, nagrywam nie od dziś i pop-filtr od dawna posiadam w zestawie narzędzi. I faktycznie zgodzę się z tezą, że jest on najskuteczniejszą, niewpływającą na jakość sygnału formą ochrony mikrofonu - nie tylko przez podmuchami, ale też (fuj!) śliną. Właśnie ze względu na ten drugi czynnik, należy co jakiś czas czyścić pop-filtr albo go wymieniać (zresztą, to samo tyczy się gąbek). O ile metalowe pop-filtry czyści się łatwo i przyjemnie, to już filtr tekstylny może po "wypraniu" sporo stracić na atrakcyjności. Nie dotyczy to filtrów budowanych samodzielnie, ponieważ tutaj, dzięki możliwości demontażu, można o p

Tym razem nie będę Was katował opisami skryptu w Pythonie do wyciągania poszczególnych ścieżek z nagrań dokonanych RødeCasterem - ten post jest tutaj tylko linkiem do właściwego artykułu , a jedynym powodem do jego umieszczenia tutaj jest większa (póki co) popularność tego bloga od tego właściwego, dźwiękowego. Czyli, mówiąc wprost, jest to coś w rodzaju autopromocji...

Lubicie gry, przy których trzeba myśleć? To znaczy - głównie myśleć? Ja okazjonalnie bardzo lubię. Pierwszą taką poważną grą, w którą grałem, która wciągnęła mnie bez reszty i którą ukończyłem zupełnie samodzielnie, była A.D.2044 na "małe Atari". Kupiłem ją jako jedną z pierwszych oryginalnych gier w L.K.Avalon , jeszcze za kieszonkowe, dziecięciem będąc. Potem, jako że gra okrutnie mi się spodobała, zakupiłem inną pozycję tego samego autora, czyli Klątwę i w końcu Władców ciemności . Wszystkie były świetne i wszystkie je napisał Roland Pantoła . W języku FORTH, którego kurs równolegle prowadził w czasopiśmie Tajemnice ATARI . Historyczny wstęp jest potrzebny o tyle, że Nemezis to również gra pana Rolanda i w sumie jej idea dużo nie odbiega od nawet tych staroszkolnych tytułów. To wszystko gry logiczno-wędrówkowe, jakbym to określił - czyli łazimy sobie po okolicy, mniej lub bardziej rozległej, i rozwiązujemy zagadki, główkując cały czas nad rozwijającą się fabułą. Tak

Minęło już sporo czasu, od kiedy zacząłem używać RødeCastera Pro . Ostatecznie znalazł sobie stałe miejsce na biurku, bo korzystam z niego praktycznie codziennie . Żeby się nie kurzył, przykryłem go... workiem foliowym, w który był wcześniej zapakowany, jednak ani nie wyglądało to dobrze, ani dobrze nie działało. Istnieje wprawdzie pokrywa zwana Decksaver , ale kosztuje obecnie ponad 200zł, więc dopóki nie stanieje, postanowiłem zrobić swoją własną. Założenie było takie, że nie może być ona zrobiona w całości z drewna, ponieważ chciałbym widzieć, czy świecą się kontrolki na płycie głównej (żebym nie zostawiał urządzenia włączonego bez potrzeby). Stanęło zatem na tym, że będzie to drewniana rama z przyklejoną do niej płytą z pleksi. Początkowo chciałem użyć czarnej pleksi i ramkę też pomalować na czarno, ale akurat tego koloru materiału nie znalazłem w pobliskim markecie budowlanym, więc wziąłem białą. Konstrukcja nie jest skomplikowana, bo nie chciałem tracić za dużo czasu - o