Ladaco

Jeszcze w marcu publikowałem na Gadesound cover tytułowego utworu Andrzeja Kurylewicza z serialu "Lalka". Obecnie - jako posiadacz wielomiesięcznego doświadczenia w orkiestracji (ha, ha!) - postanowiłem nieco poprawić tamtejszą wersję i pochwalić się nią także tutaj, co niniejszym czynię. Może pamiętacie jeszcze ten serial? Nieodżałowani Braunek, Kamas i Pawlik w głównych rolach. No i muzyka Pana Kurylewicza: Gades · Lalka (cover)

Minęło już ponad siedem (!) lat, odkąd poznałem SublimeText i mogę bez wahania powiedzieć, że jest to jeden z najczęściej używanych przeze mnie programów, poza może TotalCommanderem czy Foobarem 2000 , no i systemem operacyjnym. To wręcz niezbędnik - wszystkie niemal posty na obu blogach powstają właśnie w nim, a do tego obrabiam w nim mnóstwo plików - szybka edycja tekstu jest zawsze w cenie. Czy to poprawić jakiś plik konfiguracyjny, napisać na szybko skrypt w PHP, przejrzeć json i wyciągnąć z niego dane, czy w końcu przeformatować jakiś plik tekstowy, ujmując listę w znaczniki HTML czy zmieniając wielkość liter. To wszystko da się zrobić w Sublime , a jeśli czegoś się nie da zrobić tak od razu, to na 99% istnieje jakiś dodatek-plugin, który to umożliwi. Konkurencja Zacznę nietypowo, bo od konkurencji. Wiele innych aplikacji przez te lata czyhało, żeby "wygryźć" SublimeText z mojego komputera (albo przynajmniej zepchnąć go na margines). Bezskutecznie. Pierwszym, niej

Pozazdrościłem Anice kolorów , więc trzeba było ruszyć się z domu i pobrykać z aparatem po lesie. Korzyści - poza dotlenieniem się - są takie, w Blenderze nasiedziałbym się nad pojedyczym pseudozdjęciem godzinami, a gdybym miał to później renderować, pewnie szybciej doczekałbym się mądrego rządu w Polsce. Zapraszam zatem do przechadzki po dolnośląskich lasach: Przysłona : f/2,8, Czas : 1/160 sec, Ogniskowa : 105,0 mm Przysłona : f/2,8, Czas : 1/160 sec, Ogniskowa : 105,0 mm Przysłona : f/3, Czas : 1/160 sec, Ogniskowa : 105,0 mm Przysłona : f/3, Czas : 1/400 sec, Ogniskowa : 105,0 mm Przysłona : f/3, Czas : 1/160 sec, Ogniskowa : 105,0 mm Przysłona : f/2,8, Czas : 1/640 sec, Ogniskowa : 105,0 mm Przysłona : f/3, Czas : 1/160 sec, Ogniskowa : 105,0 mm Przysłona : f/3, Czas : 1/160 sec, Ogniskowa : 105,0 mm Przysłona : f/3, Czas : 1/160 sec, Ogniskowa : 105,0 mm Przysłona : f/2,8, Czas : 1/800 sec, Ogniskowa : 105,0 mm Przysłona : f/2,8, Czas : 1/400 sec, Ogniskow

Tak, to ten dzień, kiedy śpi się godzinę dłużej, a słońce wstaje wcześniej (i - niestety - wcześniej znika za horyzontem). Jednym słowem - czas zimowy nastał. Zegarki poprzesuwane? To zapraszam na łyk herbaty (?)

Szachy to chyba jeden z najpopularniejszych tematów prac początkujących "modelarzy 3D". Pewnie dlatego, że figury są stosunkowo proste do wykonania (nie wszystkie), a i szachownica nie powinna dla nikogo stanowić problemu. Cóż zatem robić - wziąłem się za ten temat i ja. Rzeczy proste Na pewno nieskomplikowana była plansza - ot, kilka "wyciągnięć", 64 jednakowe (geometrycznie) pola i już. Filozofii nie ma tu żadnej. Żeby nie było nudno, zrobiłem sobie porozdzielane pola, dzięki czemu szachownica wygląda "dziwniej" (nikomu nie życzę takiej w rzeczywistości - usuwanie kurzu lub paproszków ze szczelin skutecznie ostudziłaby ochotę do gry). Wykonanie tego elementu to dosłownie niespełna kwadrans, łącznie z nałożeniem tekstur. Stosunkowo proste okazały się także figury. Początkowo chciałem stworzyć je "metodą modyfikatora", który zarys boku po prostu obraca wokół osi, ale ostatecznie efektywniejsze okazało się stosowanie walca, stopniowo zmieniaj

Kudła, niesłychanie leniwa dziewczyna, zagięła parol na młodego leśnika. Czy uda jej się zdobyć męża? Baśń "Leniwa dziewczyna" również znam wyłącznie z tej jednej wersji - kiedyś bawiła mnie bardziej, teraz raczej przeraża mnie jej ponadczasowość. Tyle tylko, że obecnie nie można już stosować środka, który sprawdził się leśnikowi. A jaki to sposób? Posłuchajcie: Kwiat paproci i inne baśnie polskie by GadesLector

Dziś tylko się chwalę, bez snucia opowieści, jak to nie umiałem różnych rzeczy w Blenderze . Oto miś, którego nie ma:

Tak, już miałem kończyć z grafiką 3D i patrzcie tylko. Nie tylko nie skończyłem, ale wręcz zacząłem! Przedstawiam mój autorski projekt, zrobiony bez tutoriali, bez podpowiedzi, od początku do końca samodzielnie i bez "podpórek". Projekt, przez który prawie rzuciłem myszką o ścianę i prawie walnąłem z wściekłości w klawiaturę. A i kilka siwych włosów pewnie przybyło. Czy było warto? Hm... Co by tu zamodelować? Żeby sprawdzić, ile zdołałem się nauczyć przez tych parę dni zabawy w 3D, postanowiłem zrobić coś zupełnie od podstaw. No i stanęło na... obiektywie. Projekt ciekawy o tyle, że są tu różne materiały (metal, guma, szkło), są napisy, są wycięcia i drobne elementy, a przy tym jest to przecież coś stosunkowo łatwego, bo w zasadzie to tylko walce o różnych średnicach... Pierwsze podejście miałem takie, że chciałem koniecznie zrobić fikcyjny obiektyw Nikona . Przygotowałem wszystkie elementy opisowe, zaimportowałem jako svg do Blendera i próbowałem bez efektów "ow

Jeszcze nie koniec baśni z tomu "Kwiat paproci" - dziś nietypowo, bo losy biednego drwala i diabła, który musi odpokutować za swoją psotę. Oczywiście jest jeszcze zły i chciwy pan, bo bez tego nie ma dobrej baśni. Zapraszam zatem do słuchania! Kwiat paproci i inne baśnie polskie by GadesLector

Ledwo co pisałem o rysowaniu nieistniejących miejsc , a znalazłem kolejną ciekawostkę. Kto wie, czy nie bardziej zastanawiającą. Otóż wchodząc na stronę https://thispersondoesnotexist.com widzimy... twarz. A konkretnie - zdjęcie twarzy. Mimo wszelkich pozorów realizmu, twarz ta jest wygenerowana przez algorytm sztucznej inteligencji, która odpowiednio dobrała składowe, by złożyć je w kompletne, zwyczajne wręcz zdjęcie. Każde kolejne odświeżenie strony powoduje utworzenie nowego zdjęcia, nowej twarzy, która nie istnieje w świecie rzeczywistym. Czyżby to już był czas, gdy w rzeczywistości wirtualnej "pozbędziemy się" własnych twarzy? Przecież i teraz ktoś może wejść na wspomnianą stronę, zapisać sobie taki sztuczny portret, po czym użyć go jako własnego zdjęcia na portalach społecznościowych, forach itp. A że zdjęcie wygląda bardzo naturalnie i zwyczajnie, nikomu nie przyjdzie do głowy kwestionować jego wiarygodności. Ale to jeszcze nie koniec. Zdjęcie twarzy można też za

No cóż, to jeszcze jeden wpis o grafice 3D. Ale już chyba ostatni, bo tym razem okazało się, że jednak mój komputer definitywnie nie nadaje się do tego typu prac. A jak to? Już spieszę z wyjaśnieniem. Szkło! Jeśli jest coś, co zawsze powodowało u mnie opad szczęki przy oglądaniu renderowanych grafik, to był to wygląd szkła. Po prostu nie do wiary, jak dobrze wygląda "wyliczone" szkło! Wprawdzie wymaga to szalonych mocy obliczeniowych, zwłaszcza gdy przychodzi do obliczeń załamań, przejść, zmian grubości i tak dalej, ale efekt z reguły jest świetny. Nikogo zatem nie zdziwi, że po wyrenderowaniu pączka z lukrem na fajansowym talerzyku postanowiłem pobawić się zastawą stołową. I zrobić coś "ze szkła". Naturalnie Andrew Price ma filmy i na tę okazję, więc strawiłem najpierw sporo czasu na oglądanie ich, a później na robienie "po swojemu". Żeby nie trzymać w niepewności, końcowy efekt wyszedł mi taki: i jestem nim rozczarowany. Nie, żeby filiżanka

Han Solo (w oryginale po prostu "Solo") miał być drugim (po Rogue One ) spin-offem , czyli filmem rozszerzającym świat "Gwiezdnych wojen". Opowiada wcześniejsze niż w sadze losy jednego z ulubionych jej bohaterów, czyli tytułowego Hana. W zasadzie był to pewniak, bo co tu się mogło nie udać? Przestępcze podziemie, starcia między gangami, wszystko to na tle będącego u szczytu potęgi Imperium, z historią młodych Hana Solo i Lando Calrissiana na głównym planie - toż to samograj! A jednak wszyscy jak jeden mąż narzekali, film zarobił "marne" 100 milionów dolarów (przy ośmiuset Rogue One ) i jest to chyba najniżej oceniana część filmowej sagi. Veto! Dziś obejrzałem sobie Hana Solo i stwierdzam, że - zwłaszcza na tle Skywalker - Odrodzenie - jest to całkiem fajny film. Historia jest prosta, zwroty akcji raczej przewidywalne, efekty specjalne znośne - czego tu chcieć więcej? Mam wrażenie, że widzom najbardziej przeszkadzało to, że w roli głównej nie wystą

Przygody z grafiką 3D ciąg dalszy. Postanowiłem trochę zgłębić temat i poćwiczyć. Skorzystałem z wyśmienitego moim zdaniem tutoriala Andrew Price'a - a właściwie korzystam z niego dalej, jednak nie mogłem się powstrzymać, żeby się nie podzielić efektami już teraz. Blender fajny jest Nie będę ukrywał - Blender mnie zauroczył. Jest to naprawdę świetny kawałek oprogramowania, na które nie sposób narzekać - przynajmniej mi jeszcze nie dał ku temu żadnego powodu. Po pierwszych bojach wszystko stało się już logiczne i co najważniejsze, zwykle istnieje wiele dróg dojścia do finalnego efektu. Ktoś woli ikonki? Może korzystać z ikonek. Ktoś woli skróty klawiaturowe? Są prawie do wszystkiego. Ktoś woli operować myszką z rolką? Wolna droga. Naprawdę zrobiono tutaj wiele, żeby każdemu pracowało się szybko i wygodnie. I rozwój programu naprawdę widać - kiedy przeglądałem różne, czasem stare, tutoriale , widać wyraźnie, że chyba od wersji 2.7 dokonała się mała rewolucja, jeśli chodzi o