Ladaco

Zainteresował mnie niedawno pewien filmik, na który natknąłem się w serwisie YouTube : Dotyczy on z grubsza tego, co jest w zasadzie niemożliwe, za to pokazywane w wielu hollywoodzkich filmach: powiększanie obrazu i odzyskiwanie szczegółów. To operacja niemożliwa nie ze względu na to, że nie da się (kiedyś) uzyskać naprawdę ostrego obrazka z pikselowej burzy. Przeciwnie, jestem przekonany, że za jakiś czas będą dostępne algorytmy, które na podstawie modeli, głębokiego uczenia, potężnych zasobów wiedzy o tym, co jaki układ pikseli może oznaczać, doprowadzą do tego, że da się uzyskać obrazki bardzo dobrej jakości. Nie wierzę tylko, że będą one w 100% zgodne z oryginałem. Oczywiście, im większa liczba pikseli, tym łatwiej algorytmom doprowadzić obraz do jako-takiego stanu - i to już dzisiaj. Wprawdzie zachęcam do obejrzenia powyższego filmiku, ale nie mogłem się powstrzymać przed wypróbowaniem podanych tam rozwiązań na moim własnym pliku, czyli zdjęciu Ani: Założenie jest takie:

Końcówka roku to nie tylko czas na sprawdzenie statystyk , ale też krótkie podsumowanie rocznego fotograficznego dorobku. Zapraszam do oglądania! Wylazł z wody i zapozował Pokonałem ponad 300 stopni, by zdążyć przed zachodem słońca Mam słabość do takich świeżych, wiosennych białych kwiatów Duży i mały Kozioróg dębosz? Kiedy niebo nie może się zdecydować Zdjęcie pamiątkowe, bo "Szarki" już nie ma :( Linia podziału Na mchu jak na miękkim dywanie Porcelanowa czy żywa? Wiosenna przestrzeń Duma Wrocławia - Sky Tower

Pomoc udzielona Indianinowi kosztowała Johna wiele - a będzie kosztować jeszcze więcej, jeśli tylko kapitan dowie się, że John żyje. Czy William nie zdradzi? Zapraszam do wysłuchania kolejnej części!

Kto powiedział, że w warsztacie mają powstawać tylko "poważne" rzeczy, które mają się przydawać w praktyce? "Fcalerzenie"! Dzisiaj kilka słów o tym, jak razem z córką zrobiliśmy teatrzyk cieni. Zakupy Decyzją Perełki teatrzyk miał być drewniany, więc wybraliśmy się do marketu budowlanego w celu nabycia odpowiednich materiałów. Oprócz samego drewna potrzebne były zawiaski oraz drut. Szybki montaż? Główna część teatrzyku to prosta drewniana rama z przyklejonym papierowym ekranem - czyli w zasadzie nic skomplikowanego. To znaczy, takie by było, gdybym sam nie utrudnił sobie życia. Na początku wydumałem sobie, że - aby szybko połączyć części ramy, najlepiej bez klejenia - zrobię głębokie otwory i po prostu całość skręcę. Oczywiście już po nawierceniu wiertłem 8mm otworów w poziomych listwach, zdałem sobie sprawę, że w tej dolnej, szerszej, nie dam rady się przewiercić, a w dodatku zostaną brzydkie otwory, których niczym nie zatkam, bo nie mam kołków 8mm. E

John zorientował się już, na jaki okręt trafił. Chwilę wytchnienia dają mu tylko rozmowy z Williamem, tymczasem kapitan coraz wyraźniej pokazuje swoje prawdziwe oblicze... Zapraszam do wysłuchania kolejnej części!

No cóż, znowu nóż, chciałoby się powiedzieć. Ale co zrobić, skoro rodzona Siostra Be wyraziła życzenie posiadania takowego? Trzeba było zewrzeć szeregi i przygotować kolejny drewniany sztuciec do kopert. I tym razem jest on inny niż poprzednie - w końcu co za frajda robić ciągle to samo? Nóż W praktyce wykonanie noża składa się z trzech faz: wycięcia odpowiedniego fragmentu drewna, uformowaniu go pilnikami i papierem ściernym oraz wykończenie olejem i woskiem. Nie inaczej było i teraz - najpierw szkic na deseczce, wycięcie zgrubne, a potem pilniki w ruch! Po nadaniu kształtu i doprowadzeniu do mniej więcej końcowej postaci nóż wyglądał tak (jeszcze przed końcowym szlifem): Pochewka Był nóż w skrzyneczce, był nóż w skarpecie, a tym razem postanowiłem uszyć do tego egzemplarza skórzaną pochewkę. W końcu trzeba zacząć łączyć różne techniki, no nie? Przygotowanie zacząłem od odrysowania kształtu ostrza noża na papierze i przeniesieniu tego kształtu na skórę: Teraz w

John, uciekając przed zemstą możnowładców, dostał się na pokład okrętu kaperskiego - czy uda mu się przetrwać pod opieką marynarza Williama? Zapraszam do wysłuchania kolejnej części!

Emocje trochę opadły, więc pora zanotować uwagi bardziej związane z treścią netfliksowej adaptacji prozy Andrzeja Sapkowskiego. Ostrzegam, że mogą tu zostać zdradzone różne szczegóły fabularne, więc jeśli ktoś nie chce sobie psuć przyjemności, może zajrzeć do wcześniejszego wpisu . Ostrożny optymizm Właśnie w ten sposób określiłbym swoje nastawienie po obejrzeniu wszystkich odcinków pierwszego sezonu "Wiedźmina". O zaletach pisałem dostatecznie dużo poprzednio , więc teraz tylko krótko: aktorzy na ogół dają radę, scenografia i muzyka są przekonujące, efekty specjalne - niezłe. To dobrze wróży na przyszłość, bo jeśli w kolejnych sezonach twórcy będą pracować nad poprawieniem kilku aspektów, doczekamy się całkiem przyjemnego cyklu. Ale jednak! Tym razem mogę pozwolić sobie na kilka uwag bardziej krytycznych, czyli wypomnienie tego, co jednak nie do końca spodobało mi się w omawianej adaptacji. Nie jestem z obozu totalnej negacji, nie będę się czepiał tego, że Henry Ca

No i doczekaliśmy się. Od wczoraj można oglądać pierwszy sezon netfliksowego "Wiedźmina". Wprawdzie jakoś gorąco nie wypatrywałem tej premiery, ale że ostatnio oglądałem "Pół wieku poezji później" , to nie mogłem nie rzucić okiem. Na wszystkie odcinki. Nie będzie tutaj spoilerów i zdradzania fabuły - z grubsza bowiem wystarczy powiedzieć, że ten pierwszy sezon oparto głównie na opowiadaniach. Jeśli ktoś opowiadania zna, fabułę zna również. Hm, przynajmniej mniej więcej, bo scenarzyści nie byli wierni w 100% prozie Sapkowskiego, ale zasadniczo wszystkie odstępstwa da się w ten czy inny sposób usprawiedliwić. Cóż zatem można powiedzieć? Aktorzy? Według mnie jest dobrze i bardzo dobrze. Cavill jako Geralt jest ok, może tylko za bardzo monotonnie mówi bardzo niskim głosem i ma nieco zabawną manierę "mruczenia" (kto widział i słyszał, ten wie). Yennefer bardzo fajnie wypadła, chociaż jest mniej "posągowo piękna", niż to sobie wyobrażałem (tuta

Przygody dwóch kotów i psa zakończone. Czas zatem na coś nowego, a tym "czymś" będzie moja ulubiona książka z dzieciństwa. To jednocześnie pierwszy, tak duży projekt - audiobook ma aż 37 części. Publikacje będą odbywać się (tradycyjnie już) w każdy poniedziałek i każdy piątek. A o czym jest ta książka? W skrócie: Jan (John) Bober, wielki fan Robinsona Kruzoe, zostaje wyrzucony na bezludną wyspę. Cel? Przetrwać i wydostać się stamtąd. Zapraszam do słuchania!

Zbliża się koniec roku i czas podsumowań. Udoskonaliłem swoje "narzędzie analityczne", więc mogę rzucić garść informacji na temat ostatnich dwunastu miesięcy. Na początek jednak obecny rok na tle lat ubiegłych: Jeśli chodzi o typy wpisów, to - jak widać poniżej - sporo zebrało się wpisów "warsztatowych" i audiobooków - w sumie ponad 70 sztuk: Poniżej liczby wpisów w poszczególnych miesiącach tego roku (na dzień 30 grudnia): Blog przez te lata zgromadził 240 tysięcy odwiedzin, zaś odwiedzający pozostawili ponad 2600 komentarzy (na 1394 opublikowane posty). Najpopularniejszym wpisem jest "Rysowanie komiksów bez rysowania - zebrał prawie 20 tysięcy odsłon. Podsumowanie W tym miejscu tradycyjnie chciałbym podziękować wszystkim odwiedzającym, bo zawsze to przyjemnie wiedzieć, że ktoś nas czyta. Wnioski dla mnie? Dość zaskakujące, bo nie spodziewałem się opublikować więcej postów niż w zeszłym roku, zwłaszcza że rok temu kilkadziesiąt wpisów dotyczy

Wieczór, siedzimy przy stole. Perełka zajada kolację i żąda w zamian jakiejś opowieści. Tata myśli, myśli i postanawia opowiedzieć, jak to pewien koncern produkujący brunatny, słodki napój wymyślił Świętego Mikołaja. Historia rozpoczęła się od narady panów w garniturach, którzy mieli wymyślić sposób, jak sprzedać więcej butelek napoju. Perełka z zapartym tchem słuchała, jak to pierwszy pan zaproponował, żeby sprzedawać napój taniej. Pomysł nie spodobał się prezesowi, bo wtedy zysk firmy na butelce będzie mniejszy. Drugi pan wymyślił, żeby sprzedawać drożej - ale i ten pomysł przepadł, bo wówczas nikt by napoju nie kupił. W tym momencie Perełce zapalają się oczka i krzyczy: - Tata, tata, ja wiem, co trzeba zrobić! Ja wiem! Tata patrzy zdziwiony i słucha: - Bo, tata, to trzeba zrobić tak - tłumaczy Perełka - Trzeba najpierw zacząć sprzedawać taniej, wtedy ludzie będą kupować, PRZYZWYCZAJĄ SIĘ i wtedy trzeba sprzedawać drożej, bo już będą musieli pić. Oto szybka lekcja biznesu od