Konik rymarski gotowy, podstawowe przyrządy do szycia również, więc trzeba zacząć zajęcia praktyczne. Wprawdzie mam tylko czarną dratwę, i to bardzo grubą, ale na początek mogę popróbować szyć zwykłymi nićmi, w końcu chodzi tylko o sprawdzenie, z czym to się je.
Wybrałem (chyba dość nieszczęśliwie) na początek kawałek bardzo miękkiej skórki. Zamocowałem (profesjonalnie, he, he) w koniku i... wpadłem w małą konsternację, bo nie zrobiłem dziurek szydłem. A że jestem niedoczekany, to zamiast zrobić to porządnie na stole, postanowiłem kłuć skórę w koniku. Ech!...
Tutaj jednak uwaga - bo później robiłem jeszcze próbę z kłuciem na stole, ale poszło mi to jeszcze gorzej, bo dziwnym trafem skóra wciąż mi się przesuwała i po jednej stronie dziurki wypadały zupełnie w innymi miejscu, niż po drugiej, mimo że niby bardzo mocno ściskałem skórę przy stosowaniu szydła. Czary jakieś albo o czymś jeszcze nie wiem.
Tak czy owak, w końcu miałem otwory, więc nawlokłem dwie igły na nić i zacząłem przewlekać raz z prawej, raz z lewej. I akurat to szło całkiem sprawnie, tu nie mogę na nic narzekać. Konik sprawił się doskonale, nic mi nie przeszkadzało, trzymał pewnie i całkiem wygodnie było sobie na nim usiąść.
Testowy szew nie był długi, więc uwinąłem się z nim raz dwa. Potem chciałem jeszcze "fachowo" utwardzić i wygładzić krawędzie tzw. wood slickerem (nie znalazłem w żadnym sklepie ani na żadnej stronie polskiej nazwy), ale tu pokazało się, że skóra faktycznie jest zbyt miękka i raczej się rozgniata, zamiast utwardzać.
Podsumowanie
Zasadniczo test zakończył się pozytywnie z dwiema uwagami: po pierwsze, muszę koniecznie zamówić sobie odpowiednie, niezbyt grube nici do szycia. Po drugie, kluczowe wydaje się wykonanie otworów PRZED szyciem - od tego zależy i łatwość wkłuwania igieł, i jakość szwu (równe odstępy, prosta linia szycia).
Pierwsze koty za płoty, jak się mawia. Następny wpis "kaletniczo-rymarski" będzie z pewnością dotyczył już jakiegoś praktycznego projektu.
