Ladaco

Minęła już połowa miesiąca, więc wypada wspomnieć, że za 10 dni będziemy obchodzić Międzynarodowy Dzień Podcastu - a że jestem podcasterem, to jest to również moje święto, a co! Jak wspomina się na stronie International Podcast Day , świętowanie powinno polegać na spotkaniach z innymi podcasterami, ale także na propagowaniu idei podcastingu, czyli nagrywania i publikowania treści, które nas z jakiegoś powodu fascynują, intrygują, w czym jesteśmy dobrzy (lub chcielibyśmy być). To dzień, w którym należy pokazywać innym, że coś takiego, jak podcasty istnieje i naprawdę można znaleźć coś ciekawego dla siebie. Jeśli ktoś chciałby spróbować, zachęcam do zajrzenia na stronę podkasty.info Borysa Kozielskiego, gdzie znajdziecie ciągle aktualizowany katalog polskich podcastów, także z podziałem na kategorie tematyczne (ale można równie dobrze wpisać odpowiednią frazę w wyszukiwarkę, np. "szydełkowanie"). Podcastów można słuchać albo bezpośrednio ze strony ich twórców, albo za po

Ponad dwa i pół roku miałem przyjemność opisywać "Balans bieli od A do Z" Ewy Prus. Teraz przyszła pora na książkę Piotra Dębka "Rozmazańce", która nieco przypomniała mi, również opisywane tutaj, "Odbicia i refleksy" oraz "Cierpliwość fotograficzną" i "Jak fotografować gwiezdne smugi" . Wszystkie te pozycje łączy wspólna myśl - jak fotografować kreatywnie. I muszę przyznać, że w przypadku książek Piotra i Ewy owo "fotografowanie kreatywne" nie jest tylko chwytliwym sloganem, a te książki - pokazem sztuczek, w postaci komiksowej mówiących "zrób tak i tak". Po pierwsze, temat jest zawsze dogłębnie wytłumaczony: na czym polega konkretna technika, czego można lub należy użyć, by wykonać ją należycie. No i - wcale nie takie mało ważne - książki wypełnione są inspirującymi, autorskimi fotografiami, co uważam za ich bardzo ważną zaletę. Nie inaczej jest w "Rozmazańcach". Książka prezentuje fotografowanie

Dwa tygodnie temu opublikowałem opis, jak to zbudowałem elastyczny uchwyt do mikrofonu . Uchwyt działa nadal i ma się dobrze, a jedyny kłopot z nim taki, że wygląda "tak se" i dodatkowo sprawia wrażenie dość delikatnego. Postanowiłem zatem zbudować coś poważniejszego, co przy zachowaniu funkcjonalności wyglądałoby bardziej "profesjonalnie". Priorytetem, podobnie jak za pierwszym razem, były maksymalnie niskie koszty, jednak z zastrzeżeniem, że to miały być niskie koszty dla mnie, dlatego np. nie musiałem kupować płynu do oksydacji, bo już taki posiadałem, podobnie rzecz się miała z farbą do metalu. Jeśli ktoś chciałby podobny uchwyt zrobić, to musi sobie jeden z tych dwóch elementów zapewne doliczyć do kosztów. Tym razem budulec miał być solidniejszy - zamiast drewna i PVC, uchwyt wykonałem w całości z metalu. Żeby zaoszczędzić sobie roboty przy obręczach mocujących gumki, wyszukałem podkładki łożyskowe MB-12 (2zł sztuka), zaś "korpusem" miał być koł

Jako dziecko oglądałem na kasetach VHS całe mnóstwo filmów, które teraz określa się mianem "kultowych" i "z lat osiemdziesiątych". Wtedy były to nowości, które dopiero co opuściły kina i w pierwszym lub drugim obiegu krążyły wśród nielicznych jeszcze wtedy posiadaczy odtwarzaczy wideo. Stąd po kryjomu z kuzynem czy kolegami podkradało się pod nieobecność rodziców tytuły takie jak "Commando", "Terminator" (czyli wówczas "Elektroniczny morderca"), "Rambo" i... "Predator". Schwarzenegger, Stallone i van Damme byli wtedy chłopięcymi bohaterami. I do dzisiaj pamiętam, jakie wrażenie zaszczucia i strachu wywołał we mnie ten ostatni tytuł, "Predator". Opowieść o tajemniczym łowcy z kosmosu, z niesamowitym kamuflażem i odgłosami, po których ciarki biegały po plecach, hipnotyzowała i autentycznie straszyła, zaś Arnold, pokonujący poczwarę, dopisał kolejny rozdział do swojej bogatej kroniki filmowej. Kolejne filmy

Szukałem dzisiaj pewnej opcji w aplikacji Pocket Casts , której używam do słuchania podcastów. W ten sposób wszedłem na zakładkę statystyk, gdzie zobaczyłem, co następuje: Czyli od końcówki września ubiegłego roku odsłuchałem sumarycznie 19 dni i 9 godzin podcastów, co daje 465 (19*24+9) godzin. Czyli - skoro minęło mniej więcej 330 dni kalendarzowych - wypada praktycznie półtorej godziny dziennie. Przyznam, że ten wynik nieco mnie zaskoczył - nie spodziewałem się, że wyjdzie aż tyle. Owszem, słucham audycji, mam na swojej liście 60 różnych zasubskrybowanych podcastów - no, ale jednak. Ha, zawsze mówiłem, że fajnie jest posłuchać sobie czegoś. Bez oglądania, najlepiej z zamkniętymi oczami. Chyba wychodzi ze mnie wieczorne słuchanie radia z Tatą...

Próbuję nagrywać w terenie, jednak ciągle brakuje mi jednej rzeczy. O ile mam już elastyczny uchwyt dla rejestratora, to mikrofon ciągle musiałem mocować na sztywno do statywu. Wprawdzie mam uchwyty od Røde VideoMicro , ale dla shotguna lub sE8 okazały się one zbyt słabe. W przyszłości chciałbym dorobić się porządnej osłony typu zeppelin , która rozwiąże problem mocowania mikrofonu, lecz do tego czasu trzeba improwizować. Stąd właśnie wziął się pomysł zrobienia własnoręcznie elastycznego uchwytu. Początkowo powstrzymywała mnie myśl o tym, skąd wziąć gniazdo z gwintem statywowym 3/8" lub 5/8", ale w końcu przyszło olśnienie - przecież mój uchwyt wcale nie musi mieć takiego gniazda! Wystarczy, by dał się pewnie zainstalować w jednym z walających się w szufladzie standardowym uchwycie estradowym! Niby proste, a jednak nie Kiedy sprawę mocowania do statywu miałem już z głowy, wystarczyło zejść do garażu i sprawdzić, czy mam odpowiednie materiały. Bez trudu znalazłem kaw

O, tego filmu bym chyba sam z siebie nie obejrzał - no, może gdybym zauważył, że gra tam Ana de Armas, do której mam słabość od Blade Runnera 2049 . Za to do kina na pewno nie chciałoby mi się na niego pójść - na szczęście to produkcja Netfliksa , więc można było sobie obejrzeć dzieło braci Russo w zaciszu domowym. Na wszelki wypadek nie czytałem wcześniej żadnych recenzji, ale właściwie o filmie dowiedziałem się z komentarza - był to jeden z burzliwych komentarzy, bo okazuje się, że The Gray Man w dziwny sposób zadziałał na ludzi, którzy go obejrzeli. Popadają oni w jedną ze skrajności: albo go nienawidzą, albo wychwalają bez miary. Bardzo ciekawe, bo ja po zakończeniu oglądania pomyślałem tylko: "No, taki sobie"... Uwaga, uwaga! Tradycyjnie ostrzegam, że będę bezwstydnie zdradzał fabułę, więc jeśli ktoś nie widział, to niech najpierw obejrzy film, a potem dopiero tu wróci. Całą resztę natomiast zapraszam do kolejnego akapitu. Bond? Bourne? Chociaż w recenzjach, któ

W ostatnich dniach przeniosłem moją domenę, konradlesniak.pl do nowego dostawcy - niestety, dotychczasowy po raz kolejny podniósł opłatę za odnowienie domeny. Niestety, za domenę trzeba płacić, więc jeśli ktoś chce mieć "ładny" adres internetowy, musi sięgnąć co roku do kieszeni. Rzecz w tym, że dotychczasowa firma zażyczyła sobie tym razem już prawie 180zł opłaty za rok, podczas gdy nowa oferuje przedłużenie ważności domeny za 50zł. Cóż, wybór nie był trudny i szkoda tylko, że tę decyzję podjąłem tak późno. Ale w zasadzie ja nie o tym - przeniesienie domeny wiąże się też z koniecznością jej skonfigurowania u nowego dostawcy, a zmiany te nie następują od razu, tylko "propagują się" po sieci od kilku minut do kilku godzin. Dlatego prosiłbym, że jeśli ktoś zauważy problem z działaniem strony https://konradlesniak.pl , niech pisze od razu komentarz alarmowy, bo mnie może to umknąć. Wprawdzie będę także sprawdzał, ale wiadomo, im więcej par oczu, tym lepiej.

No i doczekaliśmy się - po paru miesiącach męczenia wersji beta firma Blackmagic oficjalnie zaprezentowała swój program do edycji wideo, czyli DaVinci Resolve w wersji 18. Jako że od wersji 16 korzystam z odmiany Studio , na niej właśnie się skupię, ale oczywiście jak zwykle Resolve jest też dostępne w wersji darmowej, więc osoby z niej korzystająca także powinny poczytać, co nowego oferuje "osiemnastka". Nie będę w moim tekście wymieniał wszystkich nowości - jeśli ktoś jest ciekaw, odsyłam na stronę producenta - ja skupię się na dosłownie kilku sprawach. Kamienie milowe Na pewno ważną rzeczą w wersji 18-tej jest wprowadzenie rozwiązania chmurowego. Blackmagic Cloud to rozwiązanie, dzięki któremu możemy projekty trzymać na serwerach Blackmagic (oczywiście, nie za darmo) i w ten sposób współpracować z wieloma ludźmi rozsianymi po całym świecie. Czyli jedna osoba wrzuca pliki źródłowe, inna układa je na linii czasu, jeszcze inna skupia się na efektach, dźwięku czy c

Dużo ostatnio tego nadganiania seriali - o ile skończyłem już z Marvelem , to wahałem się długo nad rozpoczęciem oglądania seriali z uniwersum Star Wars . Korcił mnie zwłaszcza zachwalany jakiś czas temu Mandalorian (o którym może innym razem), a dostępne były jeszcze Księga Boby Fetta oraz właśnie Obi-Wan Kenobi . No i tak się stało jakoś, że obejrzałem je w takie właśnie kolejności, z Obi-Wanem na końcu. I może dobrze, bo z tych trzech seriali Obi-Wan podobał mi się zdecydowanie najbardziej. Aha, będą ujawniane fragmenty fabuły, więc ostrzegam osoby, które jeszcze serialu nie oglądały. O czym może być serial z Obi-Wanem? Przyznam bez bicia, że jakoś wielkiego nabożeństwa do postaci Obi-Wana nigdy nie miałem, i to zarówno w wykonaniu "klasycznym", czyli Aleca Guinnessa z "Nowej nadziei", jaki i Ewana McGregora z prequeli. Ot, taka tam sobie postać, do znudzenia pozytywna i w sumie nijaka. Zdaję sobie sprawę, że jestem prawdopodobnie w swoim osądzie osamo

Korzystając z kończącego się dostępu do platformy Disneya, nadgoniłem wszystkie dostępne tam marvelowskie seriale. Był to spory maraton, ale ostatecznie nie żałuję - trzeba sobie powiedzieć, że seriale te są zrobione rzetelnie i nie odstają specjalnie od kinowych hitów. Zresztą, seriale te mają wiele cech wspólnych, dlatego umieściłem je w jednym wpisie, zamiast rozbijać na poszczególne tytuły. Aha, jako że seriale są od dłuższego czasu dostępne, nie będę się starał ukrywać fabuły za wszelką cenę. WandaVision Ten serial obejrzałem w pierwszej kolejności, ponieważ po Doktorze Strange'u byłem ciekaw, dlaczego Wanda stała się taka, jaką się stała. I tak, potwierdzam, że faktycznie ten serial wiele rzeczy wyjaśnił. Jednocześnie muszę stwierdzić, że fabularnie został rozwiązany bardzo zgrabnie i miał świetny klimat, zwłaszcza kiedy dostrzegało się zmiany "sezonowości" wewnętrznego, wykreowanego przez Wandę serialu. Pękanie iluzji wnosiło dreszczyk niepokoju, a twist z

Ćwiczę i ćwiczę, staram się mówić coraz ładniej i lepiej, a chociaż niby jest lepiej niż rok temu, to jednak nie do końca jestem zadowolony z postępów. Stąd postanowiłem uzupełnić biblioteczkę o książkę "Elementarne ćwiczenia dykcji" Pani Toczyskiej. I chociaż mam tę książkę zbyt krótko, żeby jakiś pozytywny wpływ ćwiczeń w niej zawartych dostrzec, już teraz widzę inne korzyści. Nie będę zapewne zbyt popularny w swoim osądzie, ale zasadniczo lubię książki utrzymane w trochę akademickim stylu, gdzie nikt się specjalnie nie spoufala z czytelnikiem i nie próbuje się z nim zakumplować, żeby przemycić kilka oczywistości. Może to skrzywienie z czasów uczelnianych, ale po prostu lubię rzetelną wiedzę, zapisaną na kolejnych stronach, bez lania wody. Tak właśnie wygląda omawiana pozycja - zaczynamy od zasad wymawiania głosek, różnic między pisownią a wymową, potem płynnie przechodzimy do ćwiczeń oddechowych, ćwiczeń języka, żuchwy. W końcu następują właściwe ćwiczenia dykcyjne p

Żona wykupiła na czas jakiś abonament w Disney Plus dla Perełki, więc postanowiłem skorzystać i trochę nadgonić zaległości w MCU , czyli Marvel Cinematic Universe . Czeka kilka seriali ( WandaVision , The Falcon and the Winter Soldier , Loki , What if?... , Hawkeye , Moon Knight ) oraz trzy filmy, które mnie jakoś ominęły: Eternals , Czarna wdowa i Doktor Strange: Multiwersum obłędu . Te dwa ostatnie udało mi się nadrobić w miniony weekend. Ostrzeżenie Tradycyjnie ostrzegam, że mogę zdradzić pewne elementy fabuły i popsuć komuś przyjemność z oglądania, dlatego - jeśli ktoś planuje sobie seans - niech wróci już po fakcie. Za to podpowiem, że bardzo warto przed Doktorem Strange'em obejrzeć serial WandaVision - bez tego możecie doznać dość przykrego zawodu, który był moim udziałem, jako że serialu nie widziałem... Dobra, ale dobre to? Muszę jeszcze chwilę lać wodę, żeby nikomu się wzrok nie ześliznął z poprzedniego akapitu i nie przeczytał czegoś nieodpowiedniego. Powiem m

Za podszeptem złych duchów i dobrych słuchaczy, postanowiłem umieszczać odcinki podcastu także na platformie YouTube . Choć jest to mi zupełnie obce, internety twierdzą, że bardzo dużo ludzi słucha podcastów właśnie tam, nawet bez obrazu, co dla mnie jest zjawiskiem dość zaskakującym. W myśl zasady jednak: skoro działa, to nie ma co za dużo dumać, postanowiłem spreparować wszystkie dotychczas opublikowane odcinki i umieścić je na tym samym kanale, na którym wrzucałem odcinki "Uczmy się" - niech już wszystko będzie w jednym miejscu. Zapraszam zatem na playlistę "Gadanie Gadesa" i miłego słuchania!

Deadcat to futrzasta osłona przeciwwietrzna, zakładana na mikrofon. Chroni nagranie nie tylko przed podmuchami wiatru, ale także przed głoskami wybuchowymi i z tego powodu jest bardzo pożądana w arsenale osoby nagrywającej głos, zwłaszcza w terenie. Ale w terenie bywa nieprzewidywalnie i może się zdarzyć, że wyjedziemy na nagrania, a nasza ulubiona "mufka", "misiek", "futerko" zostanie w domu. Czy jest jakieś wyjście z tej sytuacji poza odwołaniem nagrania? Jako że już robiłem w przeszłości tego typu próbę, postanowiłem ją ponowić, ale stawiając się w pozycji osoby, która ma mikrofon lub rejestrator i potrzebuje zaimprowizować deadcata na potrzeby nagrania. Wchodzi zatem do marketu i szuka włochatych przedmiotów, z których teoretycznie dałoby się tego deadcata sporządzić. Wybrałem się zatem pewnej soboty do miasta i znalazłem trzy przedmioty do testów. Wprawdzie wcześniej miałem już zbudowanego "tymczasowego" deadcata z fragmentu pluszaka c

Lubicie patrzeć na rozgwieżdżone niebo? Ja lubię, chociaż rzadko mam okazję, bo niestety, wszędzie coraz więcej świetlnego smogu, który utrudnia obserwacje, nawet poza miastem. Ale Kosmos, Przestrzeń fascynują mnie od dziecka. Ostatnio znów przypomniałem sobie o tym, bo odkryłem kanał Astrofaza , który przy okazji polecam Waszej uwadze. Między innymi jest tam odcinek o micie płaskiej ziemi, co przypomniało mi, że przecież NASA i inne agencje kosmiczne udostępniają całą masę zdjęć wykonanych podczas różnych kosmicznych misji. I tak oto wskoczyłem na stronę "To the Moon" , zawierającą zdjęcia wykonane podczas poszczególnych misji, mających doprowadzić człowieka do lądowania na Księżycu: Wszystkie powyższe zdjęcia poddałem mniejszej lub większej obróbce, a bo dlaczego i nie - nie wszystkie muszą być szarobure. Jeśli ktoś jest ciekawe, oryginały zawsze można sobie obejrzeć na powyższej stronie - a moim zdaniem warto, bo nie każdy sobie zdaje sprawę, że w ogóle takie mat