Ladaco

Styczeń pokazał, że nie zapomniał o byciu misiącem zimowym. I trzeba przyznać, że wychodziło mu to całkiem sprawnie - ciekawe, czy luty pozazdrości i też przysypie śniegiem? Pożyjemy, zobaczymy, a tymczasem proponuję rzut okiem na zaokienne widoki o poranku (późnym bo późnym, ale zdecydowanie przed południem). Może te mrozy sprawią, że komarów będzie trochę mniej niż rok temu?

Nie wierzę! Ta gra działa na Windows 10! Oczywiście, nie sama z siebie - trzeba poszukać odpowiedniej modyfikacji, która sprawi, że nie tylko stareńki Need for Speed III uruchomi się na Windows 10, ale nawet będzie działał w rozdzielczości 1920x1200 z wszelkimi możliwymi detalami. Coś, o czym w 2000 roku mogłem tylko pomarzyć. Dlaczego NFS3? Skąd to gorące uczucie do tak przecież "przedpotopowej" gierki? Ukazała się ona bowiem w 1998 roku, czyli ma już niemal ćwierć wieku. Ja zagrałem w nią dopiero w roku 2000, kiedy to Siostra Be dostała za świadectwo z paskiem potężnego Adaksa z procesorem Pentium II 233MHz i 4MB pamięci, jeśli dobrze pamiętam. A znajomy informatyk miał - uwaga - w pełni legalną kopię Need for Speeda , więc oczywiście był to pierwszy wybór do przetestowania. Rzecz jasna, nic wtedy z tego nie wyszło, bo gra wymagała akceleracji 3D, zaś Adax miał zaledwie kartę ATi Rage Pro, straszne badziewie pod tym względem. Grać zatem dało się ledwo, ledwo w trybie

Napiszę szczerze, że jestem przerażony. Przerażony lenistwem rosnącego nam pokolenia. Jakiekolwiek generalizowanie jest zwykle szkodliwe i często mija się z prawdą, ale w ostatnim miesiącu spotykałem się z tyloma praktycznymi przykładami, że po prostu ręce opadają. O co jednak chodzi? Praktyczne przykłady lenistwa spotykam zwykle na FaceBooku i na różnych forach, które odwiedzam z uwagi na zainteresowania - tu konkretnie będzie o dwóch przypadkach, muzycznym i graficznym. Nie jest niczym dziwnym, że grupy zainteresowań powstają między innymi po to, by dzielić się wiedzą - i to jest fantastyczne, że można bez problemu podyskutować na różne tematy, zadać pytanie, na które odpowiedź nie zawsze jest oczywista czy podzielić się swoimi przemyśleniami. Nie ma bowiem sensu wyważać otwartych drzwi i skoro na 90% ktoś przed nami zmagał się z podobnymi problemami, warto skorzystać z tej wiedzy. Problem w tym, że coraz mniej ludzi, zwłaszcza młodych i bardzo młodych (patrząc na profile czy

No i jest! Wyczekiwana od grudnia płyta "Synergy" wreszcie stała się ciałem i dotarła także do mnie (bo kupujący od wydawcy, firmy Retronics , dostawali swoje egzemplarze już w czwartek i piątek ubiegłego tygodnia). Czas się przyjrzeć fizycznej postaci, bo muzyczna trochę się przejadła - przynajmniej mi, bo słuchałem jej przecież dobrych kilkadziesiąt razy podczas całego procesu powstawania... Zarówno płycie, jak i okładce przyglądałem się uważnie, bo trochę obawiałem się, czy wszystko poprawnie się wydrukuje - zastosowałem bowiem dość drobną czcionkę z podlewem, więc mogło być różnie. Jednak i na papierze, i na płycie do jakości druku nie można mieć zastrzeżeń. Trochę mogłyby rozczarowywać kolory, gdyby nie był przygotowany, że tak ostre, "żarówiaste" kolory, jakie ustawiłem, nie mają prawa się wydrukować. No i faktycznie, zwłaszcza niebiesko-zielony nie wyszedł tak, jak w projekcie, ale nie znaczy to, że wyszedł źle. Jak dla mnie jest bardzo dobrze. Wyda

Tak, traciłem ostatnio czas przy wyścigach na komputerze. Straszne. Ale jakie przyjemne! Aż się nie spodziewałem po początkowych zgrzytach - jednak po kolei. Kwadratura koła Jakoś po Nowym Roku dostałem e-maila z serwisu Steam , że mają w promocji gry z serii Need for Speed . Trochę się zdziwiłem, bo producentem tych gier jest Electronics Arts , publikujące raczej na serwisie Origin , z którego skorzystałem raz i mi przeszło. No, ale cena 17zł za grę tej klasy była zbyt kusząca i kupiłem. Rzecz jasna, zaraz okazało się, że gra wymaga klienta Origin , więc musiałem go zainstalować tak czy owak, a do tego odświeżyć sobie originowe konto (czyli przypomnieć hasło). Koty za płoty jednak i po dość krótkim czasie siedziałem już za kierownicą pierwszego samochodu. Most Wanted? Nie! Dwadzieścia niemal lat temu zagrywałem się w Most Wanted , ale pierwszą wersję - taką z filmikami i pseudo-fabułą, mocno inspirowaną filmami z serii "Szybcy i wściekli". Tutaj nic z tego, fabuły

Jako fana komiksów, w szczególności polskich, zasmuciła mnie informacja o śmierci Henryka Jerzego Chmielewskiego, znanego szerzej jako Papcio Chmiel i twórca cyklu komiksów z Tytusem, Romkiem i A'Tomkiem. Spoczywaj w pokoju...

Painter jest ostatnim już programem od kanadyjskiego producenta, który mam w arsenale. A i tego by nie było, gdyby nie okazał się najlepszym programem do malowania i szkicowania, jaki posiadam - aczkolwiek i tak częściej używam Clip Studio Paint , ale to ze względu na komiksowy charakter prac. Szerszy opis Paintera już zamieszczałem , więc tu tylko krótko o nowościach, które zawitały do mnie wraz z wersją 2020. Szybko, szybko! Szybkość pracy i wykorzystanie wspomagania karty graficznej to główne elementy, którymi chwalił się Corel po debiucie wersji 2020. I chwalił się zupełnie słusznie, bo rzeczywiście, program działa nad wyraz sprawnie. Chociaż nacisk (w reklamach) położono głównie na wsparcie pędzli (technologia nazywana brush accelerator ), to mnie najbardziej podoba się przesuwanie i skalowanie, odbywające się obecnie szybko i... jakoś tak przyjemnie. Ale i przyspieszenie pędzli też należy docenić - nie ma już w zasadzie problemu z szybkim szkicowaniem. W poprzedniej

Brzmi trochę jak post sponsorowany, ale nie, nikt mi za to nie płaci. Po prostu jestem przekonany o dobrej jakości programów od firmy Affinity , Designera używam bardzo często, więc nie mam oporów przed poleceniem całej trójki : Designera (grafika wektorowa), Photo (grafika rastrowa) oraz Publisher (skład publikacji). Dla niezdecydowanych dostępne są trzymiesięczne (!) wersje próbne. Naprawdę, niecałe 120zł za program tej klasy to bardzo dobra oferta .

Płyty "Synergy" są już wytłoczone i zapakowane czekają u wydawcy - w firmie Retronics - na klientów. Jeśli jesteście zainteresowani i chcecie się pozbyć 35zł, to piszcie na adres zamowienia@retronics.eu . Jeśli nie wiecie, czy to muzyka dla Was, czterech utworów z tej płyty możecie posłuchać na tej playliście (chodzi o "Error in line 10", "Energy", "Infiltracja" i "Destiny"): Gades · Atari Covers

Tak, tak, odkąd dostałem od Rodziców i Siostry Be mój stary komiks , zacząłem przemyśliwać, czy faktycznie nie rzucić się do narysowania czegoś większego niż paski z Ladaco. A że - jak to u mnie - od pomysłu do przemysłu droga krótka, to siadłem i narysowałem. Jedną planszę A4: Planowałem nawet (ambitnie) nagrać filmik, na którym będzie widać, jak błyskawicznie tworzę całą stronę komiksową. Powiem więcej, nawet parę minut szkicowania nagrałem. Ale potem okazało się, że roboty jest co niemiara - sam szkic, potem dokładniejszy szkic, a potem rysowanie konturów tuszem (wirtualnym, oczywiście) trwało godzinami. Dosłownie. Doprowadzenie tej strony do stanu czarno-białego rysunku zajęło ogółem 5-6 godzin. Do tego postanowiłem nanieść kreskowane cieniowania, a potem poszczególne kadry zabarwić odcieniami szarości - to były kolejne dwie godziny. No i mi się odechciało, szczerze mówiąc... Rzecz jasna, początkowo prace przebiegały powoli, bo - nienawykły do pracy w "dużym" formacie

I tak oto nadeszła zima. I to taka od razu "zła", z minus kilkunastoma stopniami, no bo co w końcu, kurczę blade. Połowa stycznia jest? Jest. No. Jedno jest pewne. Karmnik stoi (wisi) w złym miejscu. Ze względów fotograficznych, oczywiście. Zamiast gdzieś niedaleko okna, to na drugim końcu ogródka. Ani podejść, ani się zaczaić, a ogniskowa 300mm okazuje się być bardzo skromna... No cóż, może w przyszłym roku zima też dopisze? Przysłona : f/4, Czas : 1/400 sec, Ogniskowa : 300,0 mm Przysłona : f/4, Czas : 1/1000 sec, Ogniskowa : 300,0 mm Przysłona : f/4, Czas : 1/400 sec, Ogniskowa : 300,0 mm Przysłona : f/4, Czas : 1/1600 sec, Ogniskowa : 300,0 mm Przysłona : f/4, Czas : 1/320 sec, Ogniskowa : 300,0 mm

Siostra Be i Rodzice sprawili mi ostatnio wielką niespodziankę - otóż na skradające się urodziny dostałem od nich... wydrukowany własny komiks! Żeby tego mało, jest to komiks bez mała historyczny, bo pierwszy, duży (25 stron A4!) i kompletny, narysowałem go zaś... mając 11-12 lat! Wszystkim zaangażowanym w tę produkcję bardzo dziękuję! Oczywiście, w tym wieku byłem "zachłyśnięty" komiksami Janusza Christy (stąd dwójka bohaterów różniących się fizycznie i, ehm, intelektualnie) oraz Papcia Chmiela (stąd wstawiane często-gęsto czerstwe w moim wykonaniu podróbki tekstów z "Tytusa, Romka i A'Tomka"). Sama fabuła jest szyta bardzo grubymi nićmi i w zasadzie nie trzyma się kupy - ważne było, żeby rysować komiks. Z samego rysowania pamiętam, że rzecz jasna nie miałem żadnego planu, rysowałem zaś tym, co akurat wpadło mi ręce. W tamtych latach ciężko było o solidne materiały piśmiennicze, więc rysunek jest robiony raz pisakiem (przy czym widać proces "wypisywa

Różne rzeczy się dzieją ostatnio. Na przykład moja własna siostra, czyli Siostra Be, postanowiła zrobić wywiad ze stRingiem i ze mną. Że niby płyta "Synergy" warta jest tego. Ja tam się nie znam, jeśli macie wolną godzinę, sami możecie ocenić:

Alita długo czekała na obejrzenie. Jakoś zwlekałem i zwlekałem, mimo że okazji do obejrzenia nie brakowało. Korzystając jednak z dwudniowych ferii zimowych u Rodziców, włączyłem przed snem. I powiem Wam, że mam mieszane uczucia - zanim jednak o szczegółach, ostrzegam tylko przed możliwymi spoilerami , bo film już ma dwa lata i nie będę się specjalnie starał ukrywać, o co w nim chodzi. Fabuła Fabuła jak fabuła - ani kompletnie zła, ani jakaś specjalnie błyskotliwa. Podobnych historii mieliśmy już w kinie wiele - ot, osoba na skraju życia (Alita) zostaje do tego życia przywrócona, ale niczego nie pamięta. W toku filmu, rzecz jasna, pamięć powoli odzyskuje, a jej przeszłość okazuje się kroczyć za nią. Mamy tajemniczego Złego (Nova), mamy dobrego wybawcę (Dr. Dyson Ido), mamy nieodpowiednie towarzystwo (Hugo) i nielegalne zawody Motorballu. No, jednym słowem, sztampa. Jednocześnie udało się jednak twórcom podać to na tyle zgrabnie, że film nie nudzi - mimo że leżałem w ciepłym łóż

Korzystając z czasu "świątecznego", zainstalowałem sobie dwie gry. Jedną z nich był stareńki już (z 1999 roku!) Kingpin: Life of Crime , a drugą - wydana w 2019 na PeCety Journey . I na przykładzie tych właśnie dwóch tytułów widać wyraźnie przepaść dzielącą stare od nowego - bo pomijając już samą tematykę, i wykonanie, i filozofia są tu diametralnie różne. Kingpin Kingpin to gra zbudowana na "silniku" z Quake II , niegdyś bardzo popularnego szkieletu wielu gier (choćby pierwszy Half Life też z niego korzystał). Opowiada ona losy pewnego przestępcy, który musi przedrzeć się przez (a jakże) przestępcze miasta w drodze do zemsty. W odróżnieniu od innych gier tego rodzaju z lat 90-tych, Kingpin wyróżniał się warstwą fabularną - nie dość, że w klimat wprowadzały filmiki, to jeszcze można było wchodzić w interakcje z napotkanymi ludźmi. Można było schować broń i pogadać "przyjaźnie", dostając czasem w zamian pomoc lub poboczne zadanie. Niektóre napotkane

Nowy rok, nowa karta. No i nowy - choć nie nowy - audiobook . Tym razem pierwsza z "Baśni z czterech świata stron", klasyczna wręcz opowieść o panu Twardowskim, krakowskim czarnoksiężniku, który podpisał pakt z diabłem. Audiobook nie jest nowy, bo nagrałem go niemal dokładnie rok temu - wówczas planowałem powstanie całego cyklu baśni, jednak różne okoliczności sprawiły, że do dzisiaj nagrałem tylko tę pierwszą w całej księdze. Ale nigdy nie mów nigdy, może jeszcze nadarzy się okazja do rozszerzenia tej listy. Tymczasem zapraszam do wysłuchania opisu perypetii najsłynniejszego polskiego czarownika: Baśnie z czterech świata stron by Wanda Markowska, Anna Milska

Pora na podsumowanie blogowego roku 2020 - a jest co podsumowywać tym razem, chociaż i poprzedni rok nie wyglądał tragicznie. Na początek tradycyjne zestawienie kolejnych lat: Pobity został zatem (i to definitywnie) rekord z 2015 roku, a przy uwzględnieniu liczby 114 wpisów z bloga https://gadesound.blogspot.com ogółem jest to 430 wpisów (!), co mnie samemu wydaje się nie do wiary. Kolejne zaskoczenie to typy wpisów - dość niespodziewanie wygrały tutaj audiobooki (pomijam wpisy bez kategorii). Nie spodziewałem się, że było ich w tym roku aż kilkadziesiąt, ale faktycznie np. "Wyspę Robinsona" zacząłem publikować pod koniec grudnia 2019, a tutaj było ponad trzydzieści rozdziałów. Strasznie dawno mi się to wydaje... Drugie w kolejności są spacery, co również mnie zaskakuje, bo fotografia zupełnie nie kojarzy mi się z tym rokiem. Ale fakt jest faktem, że fotograficznych relacji pojawiło się ponad czterdzieści. Odwiedzin przybyło i licznik minął 275 tysięcy -