Ladaco

Po ostatnich przebojach z firmą Adobe i jej podejściem do klienta, przez ponad tydzień używałem do grafiki rastrowej wyłącznie programu Affinity Photo 2 . Chociaż jestem wielbicielem Affinity Designera i od dawna nawet już nie instaluję Corel Draw , to w przypadku grafiki rastrowej miałem pewne opory. Photoshopa znam dość dobrze od bardzo wielu lat, wiele rzeczy robię intuicyjnie, nawet o tym nie myśląc (np. wypełnianie, zaznaczanie, praca na maskach, klonowanie czy stosowanie pędzla korygującego). Zmiana wielkości pędzla, przywracanie standardowych kolorów czarnego i białego - takie rzeczy po prostu "dzieją się same", kiedy pracuję nad jakimś retuszem na przykład. Dokładnie wiem też, jakie narzędzia mam do dyspozycji i kiedy które z nich najlepiej mi się sprawdzi, więc nie tracę czasu na niepotrzebne eksperymenty. Mając więc zwykle do wyboru: szybka praca znanym narzędziem lub poznawanie nowego, zwykle wybierałem pierwszą ścieżkę... Ktoś może zapytać, po co mi w takim ...

Tydzień temu opisałem , jak to mi firma Adobe dogodziła odebraniem licencji na Photoshopa . Jedyne, co udało mi się wtedy wskórać, to założenie incydentu (zwanego też branżowo ticketem ) i dołączenie do niego faktury z jakoby nieistniejącego sklepu Cortland oraz pewnego dokumentu wygenerowanego przez samo Adobe . Ten dokument właśnie prawdopodobnie uratował mi skórę: Sądzę tak dlatego, że serwisant z czatu Adobe uparcie twierdził, że faktura na program w pudełku, gdzie nie ma numeru seryjnego, nie jest dla niego żadnym wiążącym dokumentem i w związku z tym nie mam żadnego dowodu, że Photoshopa kupiłem... Dzisiaj, tj. 28 kwietnia, dostałem e-maila z informacją, że Adobe rozpatrzyło moją sprawę i PRZYWRÓCIŁO mój numer seryjny. Oooo! Bardzo się ucieszyłem, odpaliłem od razu instalator, wbiłem zmartwychwstały numer i... No, czyli jednak nie przywrócili. Ale za to już zdążyli wysłać ankietę mierzącą stopeń zadowolenia użytkownika z usług linii wsparcia. Dawno już tak bardzo nie ...

Musiałem przeinstalować ostatnio system operacyjny - o szczegółach może napiszę innym razem, teraz konkretnie o pewnej negatywnej konsekwencji. Otóż, jak wiecie, sama instalacja systemu to pikuś, schody zaczynają się przy doprowadzaniu stanowiska pracy do poprzedniego stanu. Instalowanie programów, aktualizacji, konfigurowanie, dostosowywanie itd. Tym samym przyszła chwila na ponowne zainstalowanie klasycznego Photoshopa CS6 , którego używam od 12 lat. Zrazu wszystko wydało się ok - program się zainstalował bez szemrania, wpisałem numer seryjny, wszystko wystartowało, pościągały się aktualizacje, więc niczego złego nie podejrzewałem. Aż do momentu, gdy chciałem na szybko przygotować nowe zdjęcie na pulpit. Uruchomiłem Photoshopa i dostałem w twarz informacją, że mój numer seryjny został unieważniony i zablokowany. W okienku był też link, który sugerował rozwiązanie problemu - zalogował mnie do mojego konta Adobe i przekierował do informacji na temat zablokowanych i unieważniony...

Dzisiaj zapraszam na krótkie objaśnienie, jak to właściwie wygląda obróbka we współczesnych programach do grafiki rastrowej (bitmapowej). Czy nadal w użyciu są zaznaczenia i modyfikowanie pikseli głównego obrazu? Czym są warstwy i maski? Zapraszam do oglądania:

Do niedawna żyłem w przeświadczeniu, że Photoshop , faktyczny standard na rynku programów graficznych, nie ma realnych alternatyw. Potem przetestowałem PaintShop Pro od Corela i już nie byłem tego aż tak pewny. A potem jeszcze znalazłem pod swoim komentarzem na blogu Ewy i Piotra dwie nazwy konkurencyjnych aplikacji: DxO PhotoLab 3 oraz Affinity Photo . Postanowiłem dokooptować do tej stawki najnowszego GIMPa i sprawdzić, jak się sprawy mają. Przed programami stały tylko dwa zadania, które obecnie robię najczęściej: "wywołanie" RAWa oraz przygotowanie prostej okładki z elementami grafiki i tekstu. Otwieranie RAWa Pomny na doświadczenia z oprogramowaniem od DxO , jako RAWa wybrałem plik raf , czyli pochodzący z aparatu Fuji - pamiętam bowiem, że właśnie DxO miało z takimi plikami problem. I nie wynikało to z mojej wyjątkowej złośliwości, ale w końcu używam Fuji równie często, co Nikona , więc zależy mi na obsłudze tego typu plików. Affinity Photo Program poradził...

Wczoraj przeczytałem interesujący artykuł na "Szturchańcu fotograficznym" i jakoś tak samo "mi się powiedziało": a nie mówiłem? Ale od początku, o co chodzi? Kilka lat temu firma Adobe postanowiła zakończyć sprzedaż produktów pudełkowych, a w zamian wprowadzić (a de facto wymusić) zakup subskrypcji, czyli płacenie abonamentu w zamian za możliwość korzystania z najnowszych wersji wszystkich swoich aplikacji (nie tylko Photoshopa czy Lightrooma , ale także Illustratora , After Effects itd.) Część użytkowników ucieszyła się, część zbojkotowała pomysł giganta i pozostała przy ostatnich pudełkowych wersjach. Właśnie tę drugą drogę wybrałem - częściowo przez niechęć do abonamentowej formy zakupu oprogramowania, a częściowo przez nieopłacalność całego procederu do celów czysto hobbystycznych. Poza tym samo nastawienie Adobe budziło mój sprzeciw - od lat nie poprawiono oczywistych błędów w Lightroomie , mimo zgłaszania ich na forum i do supportu , część zaś błę...

Temat fotografii w podczerwieni już się przewijał na moim blogu - i to w formie poradnika , jak i eksperymentu . Teraz, w związku z pewnym zastojem fotograficznym, postanowiłem nieco zgłębić temat od strony praktyczno-obróbkowej. Sprzęt Wróciłem do sprzętu Nikona i postanowiłem znów odkurzyć D200 , który wprawdzie do tego typu fotografii nadaje się średnio na jeża, ale przynajmniej po modyfikacji można stosować krótkie czasy naświetlania, a więc da się normalnie fotografować "z ręki". To dość istotne, bo można robić zdjęcia spacerowe, bez taszczenia ze sobą statywu. Drugim plusem jest brak rozmyć, charakterystycznych dla dłuższych ekspozycji (np. liści poruszanych przez wiatr). No i trzeci plus - można popróbować podczerwieni nie tylko na statycznych krajobrazach, ale także... portretach. Czy Lightroom się nada? Podstawową bolączką, która trapiła mnie wcześniej, była konieczność stosowania dedykowanych programów od producentów aparatu. Niby to nie jest duż...

Dziś nietypowo - choć to odcinek "Z archiwum K", nie będzie tutaj opowieści o jednej z moich fotografii. Sięgnę nieco dalej w przeszłość, kiedy jeszcze w ogóle nie robiłem zdjęć i dopiero wkraczałem na drogę cyfrowego obrazu. Był rok 2009 i dopiero uczyłem się obsługi Photoshopa , ćwicząc na tzw. stockowych zdjęciach, pobieranych z DeviantArt . Postanowiłem stworzyć ilustrację naszej (w sensie ludzkości) przyszłości, kiedy już niemal wszystko będzie zabudowane.

O konieczności obróbki zdjęć jestem przekonany, niemniej książki dotyczące głębokiego retuszu czy wręcz fotomontażu są raczej poza orbitą moich zainteresowań. Kiedyś interesowałem się tym mocniej, obecnie nie mam ani czasu, ani potrzeby, żeby przesiadywać nad jednym kadrem dłużej niż pół godziny (a to i tak ekstremum). Wypada jednak od czasu do czasu przypomnieć sobie niektóre rzeczy albo wręcz poznać nowe metody pracy, które wynikły z rozwoju oprogramowania - do tego książka Photoshop. Profesjonalny retusz i fotomontaż Glyna Dewisa nadaje się bardzo dobrze.

Podobno fotografowie dzielą się na tych, którzy przez większość czasu robią zdjęcia w terenie i tych, którzy przez większość czasu siedzą przy komputerze, obrabiając, poprawiając i cyzelując zdjęcia do postaci idealnej. Co ciekawe, z mojego doświadczenia wynika, że zwykle rozwój zaczyna się na tym pierwszym etapie, dochodzi do drugiego, aż w końcu któregoś dnia człowiek zdaje sobie sprawę, że zamiast robić fajne i ciekawe zdjęcia, traci wzrok przed monitorem...

Co jakiś czas biorę udział w pewnej zabawie na forum Nikoniarze.pl . Ma ona dwa warianty: pierwszy polega na tym, że wszyscy użytkownicy forum mogą pobrać plik RAW i wywołać go według własnego widzimisię (ograniczeniem jest korzystanie tylko z wywoływarki RAW, więc niedozwolone są Photoshop lub GIMP ). Drugi wariant to już wolna amerykanka: bierzemy RAWa i robimy z nim dosłownie wszystko, co przyjdzie nam do głowy. Spośród przesłanych prac jest wybierana jedna, a jej autor dostarcza RAWa do kolejnej edycji. Czasami plik wyjściowy jest na tyle inspirujący, że podsyłam i moje próby. Tym razem postanowiłem wziąć udział w edycji specjalnej , która zalicza się do wariantu drugiego (czyli można wszystko), a dodatkowo eksperymentalnie zamieszczono aż trzy RAWy wyjściowe - można było skorzystać z jednego lub wszystkich (fotomontaż) i dać upust wyobraźni. Ja wybrałem dwa z trzech plików: Autor : andrzejo Autor : igsux3 Po półgodzinnej zabawie w Photoshopie otrzymałem taki oto...

Trafiło się ostatnio, że Mama poprosiła mnie o renowację starego, rodzinnego zdjęcia. Czasu nie ma wprawdzie dużo, ale to dobra okazja na przetestowanie w praktyce Wacoma i ocenienie, o ile lepiej lub gorzej pracuje się przy tego typu retuszu. Zgodziłem się zatem i po zeskanowaniu malutkiego oryginału (ok. 8x4cm) przystąpiłem do działania. Głównym problemem zdjęcia (poza brakiem szczegółów) są rysy, zagniecenia i zabrudzenia. Okazało się, że praca z piórkiem i tabletem znacząco ułatwia usuwanie tego typu uszkodzeń - odpowiednie narzędzia Photoshopa reagują na siłę nacisku, więc da się "w locie" regulować szerokość pędzla, nie wspominając już o tym, że prowadzenie kursora piórkiem jest o wiele precyzyjniejsze, niż mizianie myszką. Po usunięciu zabrudzeń przełączyłem się na nową warstwę i po wybraniu normalnego pędzla, dodałem nieco (fikcyjnych) szczegółów na wypalonych, jasnych przestrzeniach - zmiany są dość subtelne, jednak jak dla mnie lepiej wygląda choćby leciutka...

O obróbce fotografii pisałem już nie raz i nie raz zaznaczałem, że nie odżegnuję się od niej, jeśli uważam, że końcowy obraz na tym zyska. Zasadniczo jednak czasy głębokich, pracochłonnych modyfikacji, robionych na warstwach w Photoshopie mam już raczej za sobą i ograniczam się jedynie do narzędzi dostępnych w Lightroomie podczas wywoływania plików RAW. Do obecnego wpisu skłonił mnie otrzymany niedawno mail (kolejny o podobnej treści), którego autor zapytuje, jakimi efektami i filtrami posługuję się w Photoshopie , aby uzyskać "ładne kolory" na zdjęciach ze wschodów słońca. Odpowiedź jest prosta - nie trzeba żadnych efektów. W poniżej zamieszczonych przykładach oczywiście była przeprowadzana obróbka, a to z tego prostego powodu, że stosuję pliki RAW, które po wczytaniu do Lightrooma nie wyglądają zbyt pięknie. Po prostu oprogramowanie Adobe nie potrafi odczytać w pełni informacji o kolorach z plików Nikona. Dlatego z reguły trzeba trochę zwiększyć nasycenie i/lub zmodyfi...

Fotografia, podobnie jak malarstwo, operuje na dwóch wymiarach, od dawna jednak próbowano zaprezentować także wymiar głębi. Na początku XX wieku popularne były fotoplastykony, wykorzystujące fotografię stereoskopową. Od dziesięciu lat producenci telewizorów i kin próbują (z na ogół mizernym skutkiem) przekonać ludzi do trójwymiaru. Czy jest sens bawienia się 3D w fotografii? Myślę, że warto spróbować z samej ciekawości. Co jest potrzebne? Stereoskopia bazuje na tym, że wykonujemy dwa zdjęcia, różniące się tylko punktem widzenia (osobno dla lewego i dla prawego oka). Potrzebujemy zatem tylko aparatu i cierpliwości. Jeśli będziemy chcieli stworzyć anaglif , potrzeba nam będzie dodatkowego programu komputeroweg (choć można wykorzystać i Photoshopa ). Przyda się pewnie statyw i/lub poziomica, ale na potrzeby zabawy można po prostu fotografować "z ręki". Jak robić zdjęcia? Źrenice ludzkich oczu są rozstawione w odległości ok. 65mm. Na jaką jednak odległość odsunąć od siebie...